สาริน อิ่มสะอาด (ปุณ)

ครูให้ผม แกะสลักผัก ผลไม้ ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ทำไปเรื่อยๆ มีดบาดมือบ้าง เป็นแผลบ้าง ทำอย่างนั้น อยู่ทุกวัน จากไม่ชอบ ก็กลายเป็นความเคยชิน กลายเป็นทำได้ และเมื่อได้ทำลายยากๆ ได้ ก็เหมือนชนะตัวเอง จนหลงรักมันในที่สุด

เมื่อรายได้หลักของครอบครัว…หายไป
เธอจึงต้องลุกขึ้นมาทำงานเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระทางบ้าน

จนมา ม. 3 ผมได้เข้าร่วมการแข่งขันแกะสลักและได้รับรางวัลเหรียญทองระดับภาค ด้วยความชอบ ผมจึงเลือกเรียนต่ออาชีวะ สาขาคหกรรม ซึ่งทำให้ผมได้ทั้งความรู้ และได้พัฒนาฝีมือไปเรื่อยๆ ที่สำคัญ ผมสามารถหารายได้ระหว่างเรียนเพื่อช่วยเหลือครอบครัวที่มีเพียงตากับยายได้อีกด้วย ที่บ้านผมฐานะไม่ดี ผมจึงต้องขยัน ช่วงเรียน ปวช. 2 ผมก็จะไป รับจ้างจัดดอกไม้ตามร้าน หรือประดิษฐ์พวงมาลัยขาย พอที่จะแบ่งเบาภาระของครอบครัวได้ครับ

ล่าสุดผมได้รับรางวัลเหรียญทองจากการแข่งขันแกะสลักผักและผลไม้ระดับนานาชาติที่โรงเรียนครัววันดี และในช่วงโควิด ผมก็กลับบ้านไปเจอดอกหญ้าในป่า เลยเก็บมาย้อมสี ส่งขาย ปรากฏว่าได้รับผลตอบรับที่ดี ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่อยู่รอบๆ ตัว ถ้าเอามาเพิ่มมูลค่า ใส่ฝีมือเข้าไป ก็กลายเป็นเงินได้ ตอนนี้ผมได้ทำงานที่รัก มีความสุข แต่กว่าจะมาถึงวันนี้ผมเองก็ต้องพยายาม ขยัน ฝึกฝน เรียนรู้ สิ่งใหม่ๆ ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง เหนื่อย ท้อ มาก็เยอะครับ

ถึงแม้วันนี้ผมพอจะมีรายได้ แต่เส้นทางคงยังอีกไกล
เราต้องสู้ไปด้วยกันนะครับเพื่อนๆ

ถึงแม้วันนี้ผมพอจะมีรายได้ แต่เส้นทางคงยังอีกไกล
เราต้องสู้ไปด้วยกันนะครับเพื่อน ๆ